ACOD LRB ijvert al jarenlang voor de opwaardering van de lonen in onze sector. Samen met het ABVV willen we een minimumloon van 14 euro per uur. Werkgevers bestempelen onze looneisen steeds als onrealistisch en onhaalbaar. Maar hoe realistisch of haalbaar is het om met een karig loon te leven. Lisa, Jasna, Silke en Christine werken in de kinderopvang en maken de rekening.
Lisa. Ik werk sinds drie jaar als kinderverzorgster. Mijn uurloon is nu € 13,36 euro. Ik ben alleenstaande mama met een baby. Ik woon bij mijn moeder in en moest voor haar zorgen nadat borstkanker was vastgesteld. Maar het is ons gelukt. We zijn door de ellende door. Financieel is het nooit gemakkelijk. Met mijn dochterje een eigen plek huren, is niet evident. Een appartement met twee slaapkamers kost al snel 600 euro en meer. Tel daar elektriciteit, water, voeding, pampers, ... nog bij. Ik heb er zelf niet echt bij stil gestaan tot nu, maar we zijn al jaren niet meer op vakantie geweest. We maken er het beste van en proberen gewoon samen te genieten.”
Jasna. Ik ben kinderverzorgster en verdien in mijn 3e weddetrap minder dan 14 euro. Netto komt het op 1.694 euro. Ik woon samen met mijn vriend. Met twee lukt het om goed te leven. Alleen zou het moeilijk zijn.
Silke. Na vijf jaar als kinderverzorgster verdien ik nog geen 14 euro per uur. Ik huurde voorheen in Loenhout en heb net samen met mijn vriend een huis gekocht in Brecht. Hij werkt in de chemische sector, want anders was dit allemaal niet mogelijk.
Christine. Ik ben gehuwd en heb een zoon ten laste. Ik heb heel lang als interim in de kinderopvang gewerkt voor ik een vast contract kreeg. Ik verdien daarom na al die jaren nog steeds geen 14 euro per uur. Het inkomen van mijn man zorgt bij ons voor de financiële zekerheid. Dat zal zo blijven ook als we met pensioen zijn.
Door de lage lonen is het moeilijk als vrouw op eigen benen te staan, zelfs in de 21e eeuw!